Welke staart?

Op een zonnige ochtend werd Daantje wakker en voelde meteen dat er iets anders was. Toen ze haar vleugels uitschudde en haar veren controleerde, merkte ze hoe prachtig haar nieuwe veren op haar vleugels en buik glansden. Ze voelde zich trots en blij, maar toen ze haar kop omdraaide, zag ze iets wat haar schrok deed opkijken: haar staartveren waren bijna helemaal verdwenen! Alleen een paar kale strootjes staken nog uit.

Daantje voelde zich ineens heel onzeker. Hoe kon ze nu rondparaderen met zo’n kale staart? Terwijl ze rondliep in de tuin, probeerde ze haar staart zo goed mogelijk te verbergen. Maar Millie had het al snel in de gaten. “Kijk eens naar Daantje’s staart!” riep ze giechelend.

Met een rood aangelopen kammetje probeerde Daantje de opmerkingen te negeren en liep naar een rustig hoekje van de tuin. Ze pikte een beetje in de grond, maar haar hart was er niet bij. Op dat moment kwam Lisette naar buiten, met een mandje vol verse groente en haar roze koptelefoon op. Ze zag meteen dat er iets mis was met Daantje.

“Oh, Daantje,” zei Lisette bezorgd, terwijl ze dichterbij kwam. “Wat is er met je staart gebeurd?” Ze hurkte neer en aaide Daantje geruststellend over haar rug. “Maak je geen zorgen, lieve kip. Die veren groeien vanzelf weer aan.”

Lisette besloot Daantje op te vrolijken. Ze zette een klein badje op met lauw water en gaf haar de lekkerste zaden en korrels die ze kon vinden. Millie, nieuwsgierig en een beetje schuldig, kwam ook kijken. Ze besloot lief te doen en bewonderde nu de net aangegroeide prachtige veren op de vleugels en buik van Daantje.

Daantje begon zich langzaam beter te voelen. Ze genoot van het bad en de aandacht, en terwijl ze haar nieuwe veren bewonderde, vergat ze even haar kale staart.