Roze oortjes

Op een warme lentedag was Lisette druk bezig in de tuin van de boerderij. Ze had net een paar nieuwe plantjes gekocht en was nu bezig ze in de grond te zetten. Met haar roze koptelefoon oortjes in, luisterde ze naar een spannende podcast terwijl ze met een schepje de aarde omwoelde. Daantje, de slimme kip, zag haar kans schoon. Elke keer als Lisette een schep aarde omdraaide, stond Daantje er meteen bij om te kijken of er lekkere wormen of andere beestjes tevoorschijn kwamen. Ze had al een paar dikke, sappige wormen opgepeuzeld en vond het een fantastische dag. Opeens viel één van Lisette’s roze oortjes uit haar oor en belandde op de grond. Voordat Lisette het doorhad, pikte Daantje het oortje snel op. Lisette schrok en riep: “Nee, Daantje, dat kan je toch niet opeten! Dat is gevaarlijk!” Ze sprong overeind en rende achter Daantje aan door de hele tuin. Daantje vond het een leuk spelletje en rende vrolijk verder, met het roze oortje nog steeds in haar bek. Ze zigzagde door de tuin, achter struiken en rond de bloembedden. Lisette bleef maar roepen en proberen Daantje te vangen, maar de kip was haar steeds te snel af. Na een tijdje raakte Daantje moe van het rennen. Ze liet het roze oortje vallen en pikte weer naar de grond, op zoek naar meer wormen. Lisette raapte snel het oortje op en stopte het veilig in haar zak. Ze was opgelucht dat Daantje het niet had opgegeten. “Je bent echt een slimme kip, Daantje,” zei Lisette glimlachend, terwijl ze een aai over Daantje’s veren gaf. “Maar sommige dingen zijn gewoon niet om te eten.” Daantje keek even op, pikte nog een keer in de grond en ging toen tevreden door met haar zoektocht naar lekkernijen.