Verenpracht

Op een boerderij midden in een klein dorpje naast de kerk wonen twee vrolijke kippen: Millie en Daantje. Millie was een vrolijke, goudbruine kip met een nieuwsgierig karakter, terwijl Daantje, ondanks haar vriendelijke aard, een moeilijke tijd had doorgemaakt in de pluimvee-industrie. Ze had veel van haar veren verloren door de nare omstandigheden en de gemene kippen daar.

Millie merkte al snel op dat Daantje zich soms verdrietig voelde over haar ontbrekende veren. “Maak je geen zorgen, Daantje,” zei Millie met een geruststellende cluck. “Hier op de boerderij zorgen we goed voor elkaar en krijgen we goede voeding en beweging.” Elke dag kreeg Daantje gezonde zaden, vers water en voldoende rust. Langzaam maar zeker begon ze zich beter te voelen. Millie was altijd dichtbij om haar gezelschap te houden, en samen scharrelden ze door het gras, op zoek naar lekkere insecten en zaden.

Daantje voelde zich steeds meer op haar gemak en langzaam maar zeker begonnen er nieuwe veren te groeien. Eerst kwamen er kleine stekeltjes en daarna kleine pluimpjes op die stekeltjes; het begin van nieuwe weertjes! Millie juichte bij elke nieuwe veer die ze zag en moedigde Daantje aan met haar vrolijke gekakel.

Millie en Daantje sprongen van plezier in het rond. “Kijk eens naar jou!” kakelde Millie trots. “Je wordt straks weer helemaal prachtig, Daantje!” Vanaf dat moment waren Millie en Daantje onafscheidelijk. Ze scharrelden samen door het gras, genoten van de zon en speelden verstoppertje tussen de bloemen.