Draken in de tuin

Op een heldere lenteochtend, net nadat de eerste zonnestralen door de bomen begonnen te piepen, ontwaakten Daantje en Millie in hun knusse nachthok op boerderij. Ze rekten zich uit, fladderden wat met hun vleugels en kakelden zachtjes naar elkaar terwijl ze naar buiten stapten. Zoals elke ochtend liepen ze naar hun favoriete grasveld, klaar om een nieuwe dag vol avonturen te beginnen. Maar vandaag was anders. Toen ze het grasveld bereikten, zagen ze iets vreemds liggen. In het midden van het veld lag een grote, felgekleurde houten kop van een draak. De kleuren rood, geel en blauw schitterden in de ochtendzon en de ogen van de drakenkop leken hen nieuwsgierig aan te staren. “Wat is dat?” vroeg Millie verbaasd, terwijl ze met haar vleugel naar de drakenkop wees. Daantje stapte dichterbij en bekeek het kunstwerk van dichtbij. “Het lijkt wel een drakenkop,” zei hij. “Maar wat doet het hier?” Millie knikte instemmend en ze keken om zich heen, op zoek naar aanwijzingen. Net op dat moment kwam Wim aanlopen. Hij had een gereedschapskist in zijn hand en een brede glimlach op zijn gezicht. “Wat hebben jullie daar gevonden, Daantje en Millie?” vroeg Wim terwijl hij dichterbij kwam. “Een felgekleurde drakenkop,” antwoordde Daantje. “We vroegen ons af wat het hier doet.” Wim lachte. “Dat is mijn drakenkop! Ik was hem aan het repareren voor het Drakenbootfestival dat binnenkort plaatsvindt. Het is een belangrijk onderdeel van onze boot en we willen dat hij er perfect uitziet. “Millie keek bewonderend naar de drakenkop. “Het is prachtig gemaakt. Wat is het Drakenbootfestival?” Wim ging op zijn hurken zitten en begon te vertellen. “Het Drakenbootfestival is een eeuwenoude traditie. We versieren onze boten met drakenkoppen en houden spannende races op het meer. Het is een feest vol muziek, eten en plezier. Deze drakenkop is een van de belangrijkste onderdelen van onze boot en ik ben blij dat ik hem op tijd heb kunnen repareren. “Daantje en Millie luisterden geboeid naar Wim’s verhaal. “Kunnen wij ook helpen?” vroeg Daantje enthousiast.Wim glimlachte. “Natuurlijk! Jullie kunnen me helpen de drakenkop naar de schuur te dragen, zodat ik de laatste hand eraan kan leggen. “Samen tilden Daantje, Millie en Wim de drakenkop op en brachten hem naar de schuur. Daar werkte Wim verder aan de reparaties, terwijl Daantje en Millie hem enthousiast assisteerden.Toen de drakenkop eindelijk klaar was, zag hij er nog mooier uit dan voorheen. Wim bedankte Daantje en Millie voor hun hulp en beloofde hen dat ze eregasten zouden zijn op het Drakenbootfestival. En zo kwam de grote dag van het festival. Daantje en Millie stonden trots aan de waterkant en keken hoe de felgekleurde drakenkop door het water gleed, gedragen door de feestelijk versierde boot. Het was een dag vol vreugde en avontuur, en Daantje en Millie wisten dat ze altijd een bijzonder verhaal zouden hebben om te vertellen.Van die dag af aan waren Daantje en Millie de onofficiële beschermers van de drakenkop, en elke keer als ze het grasveld betraden, herinnerden ze zich het bijzondere avontuur dat hen naar het hart van het Drakenbootfestival had gebracht.