De nieuwsgierige Luna

Op een mooie, zonnige ochtend op de boerderij, scharrelden de kippen Millie en Daantje vrolijk rond op het erf. Millie, met haar prachtige bruine veren, en Daantje, die altijd net iets enthousiaster was, genoten van hun zoektocht naar zaadjes en wormpjes in het gras. Terwijl ze pikten, merkten ze iets ongewoons op bij het raam van de boerderij. Achter het raam, binnen in de boerderij, zat een kleine zwart-witte kitten genaamd Luna. Luna had grote, nieuwsgierige ogen die straalden van verwondering. Ze had net ontdekt hoe spannend het was om naar buiten te kijken en zag nu voor het eerst de kippen scharrelen. Millie was de eerste die Luna opmerkte. Ze hield haar kopje scheef en tokte zachtjes naar Daantje: “Kijk daar, Daantje! Wat is dat daar binnen?”Daantje keek op en zag Luna, die hen met grote ogen aanstaarde. “Wat een schattig beestje! Ze lijkt wel een mini-tijger!” kakelde Daantje opgewonden terug. De kippen kwamen nieuwsgierig dichterbij het raam, hun kopjes wiebelend terwijl ze probeerden Luna beter te bekijken. Luna, op haar beurt, was gefascineerd door de twee kippen. Ze drukte haar pootjes tegen het raam en miauwde zachtjes. Het was alsof ze de kippen wilde begroeten, ondanks het glas dat hen scheidde. Millie en Daantje kakelden vrolijk terug, alsof ze probeerden een gesprek aan te knopen met de nieuwsgierige kitten. “Wat zou ze zeggen?” vroeg Millie zich hardop af. “Misschien vraagt ze zich af wat wij doen,” antwoordde Daantje. “Of waarom wij buiten zijn en zij binnen.”Het leek wel een magisch moment, deze ontmoeting tussen de binnenkat en de buitenkippen. Hoewel ze elkaar niet konden aanraken, voelde het voor Millie en Daantje alsof ze een nieuwe vriendin hadden gemaakt. Luna sprong op en neer, haar snorharen trilden van opwinding terwijl ze de kippen bleef observeren.Na een tijdje kwam Kevin, de verzorger van de beestenboel dit weekend, naar het raam om te zien waar Luna zo druk mee bezig was. Hij glimlachte toen hij de kippen zag, die met hun snavels bijna tegen het glas gedrukt stonden. “Kijk eens aan, Luna,” zei hij, “je hebt nieuwe vrienden gemaakt!” Kevin opende het raam een klein stukje, zodat Luna haar neusje naar buiten kon steken en de frisse lucht kon opsnuiven. Millie en Daantje kakelden nog wat enthousiaster, blij met de naderende kitten, ook al konden ze haar niet echt aanraken.Toen het tijd werd voor Luna om te gaan eten, miauwde ze zachtjes een afscheidsmiauwtje. Millie en Daantje kakelden terug, als om te zeggen: “Tot de volgende keer, Luna!” En zo gingen Millie en Daantje weer verder met hun dagelijkse bezigheden op de boerderij, maar niet zonder af en toe een blik naar het raam te werpen, in de hoop hun nieuwe, zwart-witte vriendin weer te zien. Het was een onverwachte ontmoeting die ze niet snel zouden vergeten.